با هم، برای زمین

با هم، برای زمین

در پی انقلاب صنعتی در جهان و بی ملاحظگی شرکتها و صنایع در الگوهای کاری، پنهانکاری درباره میزان آلایندگی و تاثیرات دراز مدت آن بر محیط زیست، امروز کار به جایی رسیده که فرصت چندانی برای جبران نمانده و سالهای باقی مانده برای نجات زمین -از عواقب غیر قابل بازگشت- در خوشبینانه ترین شرایط به شماره افتاده‌اند، امروز بیش از هر زمانی افزایش آگاهی عمومی و تلاش مردم برای مسئولیت پذیر و پاسخگو کردن صنایع آلاینده اهمیت دارد، چراکه زمین تنها خانه انسان است و سرنوشت ما -و همه جانداران ساکن- به بقای آن گره خورده و ابرقدرتهای صنعتی و صاحبین این صنایع برای سود و منافع بیشتر این کره و همه ساکنینش را با خطر انقراض مواجه کرده اند.

البته نقش افراد محدود به این موضوع نیست و تک تک ما در زندگی فردی و اجتماعی هم وظایف و مسئولیت های بیشتری بر عهده داریم، توجه و ایجاد تغییرات اساسی در الگوها، مصرف بهینه، باز مصرف، بازیافت صحیح و... مواردی از این قبیلند. شاید استفاده از نی های کاغذی خیلی خوشآیند نباشد اما اگر از نی پلاستیکی استفاده میکنیم به یکبار استفاده از آن اکتفا نکنیم، لیوانهای یکبار مصرف هم بنوعی همین شرایط را دارند، چه لیوانهای پلاستیکی و چه لیوانهای کاغذی که دیواره داخلی آنها برای جلوگیری از نفوذ مایعات با پلاستیک پوشانده میشود و عملا تلاش برای بازیافتشان آثار مخرب بیشتری بر محیط زیست میگذارد، بهتر است سعی کنیم در محیط کار از لیوان شخصی و در خارج از خانه و محل کار از قمقمه شخصی برای مصرف مایعات استفاده کنیم، پر کردن این قمقمه از آب هم میتواند استفاده از بطری های آب آشامیدنی را هم کمتر کند. تا جایی که میتوانیم میزان استفاده از کیسه های پلاستیکی را کاهش دهیم و به جایگزینی آنها با کیفهای پارچه ای هم مطمئن نباشیم، یک کیف پارچه ای معمولی برای اینکه میزان اثری که بر طبیعت میگذارد برابر با یک کیسه پلاستیک نازک (یک بار مصرف) شود بایستی بین چند صد تا چند هزار بار مورد استفاده قرار بگیرد، پاکتهای کاغذی هم جایگزین مناسبی نیستند، چراکه آثار زیانبار مصرفشان بر طبیعت خود عامل ساخته شدن کیسه های پلاستیکی بود، این مسائل فقط شامل وسایل مصرفی روزمره پلاستیکی نیست، صنعت مد در حال حاضر دومین صنعت آلاینده در جهان است، در کنار اینکه شرکتهای فعال در حوضه مد بایستی اصلاحات سریع و گسترده در روشهای تولید ایجاد کنند مصرف کنندگان هم باید الگوهای خرید و مصرف خود را تغییر دهند، در دهه 80 میلادی هر فرد بطور متوسط 12 آیتم لباسی در طول سال خریداری میکرد و امروزه این تعداد به 68 مورد رسیده، مصرفگرایی و الگوهای نادرستی که طی سالها فعالین حوضه مد و رسانه ها در جامعه عادی کرده اند از مهمترین عوامل موثر در این تغییرند، با استفاده بیشتر از لباسهایی که داریم، خرید لباسهای دست دوم و در نهایت خرید لباسهای نو که در تهیه آنها بطور جدی کاهش آسیب به محیط زیست مد نظر قرار گرفته قدمهایی در کاهش "تاثیر کربن" در حوضه مد و لباس است، اینها چند مثال کوچک از تغییرات لازم برای تداوم حیاط زمین است. بطور کلی بالا بردن آگاهی و آموزش دیگران در رعایت این اصول در چارچوب آموزه های سازمانهای جهانی و گروههای محلی فعال در امر مبارزه با گرمایش زمین و آلودگی محیط زیست جزو اساسی ترین قدمها در راه بهبود وضعیت است و فقط زمانی که همه دست به دست هم دهیم با تلاشی همگانی تغییر محقق میشود.

ما نیز به عنوان بخشی از مسئولیت اجتماعی و انسانی خود به این موارد باور داریم و همواره تلاش میکنیم این راهکارها را در روال کاریمان هم بکار ببندیم، ضمن استفاده از: پلاستیکهای بازیافتی در بسته بندی آثار، رنگهای بر پایه آب و غیر شیمیایی، پارچه های تهیه شده از الیاف طبیعی تولید شده با الگوهای بهینه، فرآورده های چوبی بازیافت شده و تجزیه پذیر و...در فرآیند ساخت و عرضه آثار، بخشی از نتایج مادی و معنوی فعالیتمان را هم صرف آگاهسازی و آموزش دیگران در امر آلودگی و گرمایش زمین میکنیم.

با تداوم شرایط فعلی دنیایی که برای نسلهای بعدی باقی میگذاریم تفاوت بسیاری با دوران ما خواهد داشت و مشکلات زیست محیطی بسیاری گریبان‌گیر آنها خواهد بود، هرگز فراموش نکنیم که تک تک ما در قبال آیندگان مسئول هستیم و به ارث گذاشتن دنیایی قابل زیستن برای آنها وظیفه همه ماست.